Liturgiya oxunuşları: 15 NOYABR. Adi Dövrün XXXII həftəsinin şənbəsi
BİRİNCİ OXUNUŞ Müd 18,14-16;19,6-9
Tam sükut hər tərəfi əhatə edəndə, gecənin yarısı gəlib çatanda Sənin hər şeyə qadir olan sözün zəhmli döyüşçü kimi göylərdəki padşahlıq taxtından aqibəti ölüm olan torpağa endi. O, özü ilə iti qılınc - Sənin dəyişməz hökmünü daşıyırdı. Dayanıb hər şeyə ölüm saçırdı, başı göyə dəyirdi, amma yer üzündə gəzirdi. Beləcə bütün yaradılış şəklini dəyişdi ki, Sənin xüsusi əmrlərinə itaət etsin. Yenidən öz təbiətinə görə yuxarıdan şəkil aldı ki, Sənin övladların sağ-salam qorunub saxlansınlar. Düşərgəyə kölgə salan bulud peyda oldu, əvvəllər su olan yerdə quru torpaq göründü. Qırmızı dənizdən maneəsiz yol, fırtınalı ənginllikdən yaşıl otlaq açıldı. Sənin əlinlə qorunan xalqın heyrətamiz möcüzələri görüb hamılıqla dənizi aşıb-keçdi. Çəmənlikdə otlayan atlar kimi, hoppanan quzular kimi onlar öz Xilaskarlarına - ya Rəbb, Sənə şükür edirdilər.
Təfsir
Müdriklik Kitabının ikinci hissəsi Çıxışın - Misir köləliyindən Vəd edilmiş Torpağa keçidin zəngin poetik obrazların müşayiəti ilə yenidən dərk edilməsidir. Bu hadisə İsrailin müqəddəs tarixinin əsasını təşkil etdi və demək olar ki, israillilər həmişə öz tarixlərini bütlərlə Allah arasında, köləlik vəziyyəti ilə Allah övladlarının azadlığı arasında davamlı keçid kimi şərh ediblər. Əslində, bu, bizim üçün də doğrudur. Biz ilkin günah vəziyyətində doğuluruq, Vəftiz sayəsində ondan azad oluruq və Səmavi Padşahlığa doğru gedirik. Həyatımız boyu Məsihin rəhbərliyi altında bir çox sınaqlarla qarşılaşırıq (səhrada “manna”, yəni İlahi Yevxaristiya ilə səyahət). Buna görə də, mistik və simvolik şəkildə nəql edilən Çıxış hekayəsini oxumaq bizim üçün faydalıdır, çünki bu, həm də bizim haqqımızda olan hekayədir. Qoy bu hekayə bizi düşünməyə vadar etsin: Günaha meyllərimizin bizi atdığı köləliyi nə dərəcədə dərk edirik? Son məqsədi - cənnəti gözdən qaçırmamışıqmı? Yolumuzda Məsihin Bədəni ilə özümüzü kifayət qədər gücləndiririkmi? Bu gün şəxsi çıxışımızın real mənzərəsi necədir?
İNCİL Luka 18,1-8
İsa şagirdlərinə daim dua etmək və heç ruhdan düşməmək lazım olduğu barədə bir məsəl çəkdi. O dedi: «Bir şəhərdə Allahdan qorxmayan və adamlara hörmət etməyən bir hakim var idi. Elə həmin şəhərdə bir dul qadın da var idi. Qadın hey onun yanına gələrək deyərdi: “Rəqibimlə olan işimdə mənim haqqımı qoru”. Amma hakim bir müddət bunu etmək istəmədi, sonra isə öz-özünə dedi: “Hərçənd mən nə Allahdan qorxur, nə də adamlara hörmət edirəm, bu qadın mənim zəhləmi tökdüyü üçün onun haqqını qoruyum ki, bir də gəlib baş-qulağımı aparmasın”». Rəbb sözünə belə davam etdi: «Ədalətsiz hakimin nə dediyini dinləyin. Məgər Allah Öz seçdiklərini, gecə-gündüz Ondan imdad istəyənlərin haqqını qorumayacaqmı? Onları çox gözlədəcəkmi? Sizə bunu deyirəm: tezliklə onların haqqını qoruyacaq. Bəs Bəşər Oğlu gələndə yer üzündə iman tapacaqmı?».
Təfsir
İnadkar dul qadın məsəlinin girişi vacib bir nəsihətlə başlayır: İsa həmişə dua etməyə və ümidsizliyə qapılmamağa çağırır. Bu necə mümkündür? Bütün izahat inadkarlıqda, təslim olmağı rədd etməkdədir, hətta hakim qulaq asmır və xahişi yerinə yetirmək istəmir kimi görünsə belə. Günbəgün onun qapısını döyməliyik və istəməliyik. Lakin Allah, hekayədəki hakimdən təsvir edilə bilməyəcək dərəcədə xeyirxah və daha səxavətlidir: O, gecə-gündüz Onu çağıranlar üçün ədaləti tez bir zamanda bərpa edəndir. Buna görə də, hətta gecələr belə, fəryad etmək, əlləri göyə qaldırmaq və hər şeyi Allahdan gözləmək lazımdır. Bunu edən, özünü əsl ümid və iman sahibi olan insan kimi göstərir. Ruhdan düşmək və uğursuzluğun ilk əlamətində başqa yollarla ədalət axtarmağa və ya xilas etmək və diləkləri yerinə yetirmək gücünə malik olmayan digər insanlara müraciət etmək asandır. Duamızın "keyfiyyəti" ilə yanaşı, duada inadkar olmağı da unutmamalıyıq. Əslində, müqəddəslər çox dua edən və hər şeyi Allahdan diləyən insanlardır, onların ağlı həmişə Yaradana yönəlib. Biz ehtiyac duyduğumuz hər şeyi Ondan alırıq.
