Kard. Koch: Papa në Nikea, një mesazh për unitetin e të gjithë të krishterëve

R.SH. - Vatikan

Përkujtimi i përbashkët i 1700-vjetorit të Koncilit të Nikesë qoftë dëshmi se të gjithë të krishterët janë të bashkuar thellësisht në fe. Ky është urimi që shpreh kardinali Kurt Koch, prefekt i Dikasterit të Vatikanit për Nxitjen e Bashkimit të të Krishterëve, pak ditë para nisjes së Papa Leonit XIV për në Turqi.

Në İznik, emri i sotëm i Nikesë së lashtë, Papa do të zhvillojë një ceremoni ekumenike së bashku me përfaqësuesit e komuniteteve të krishtera për të kujtuar Këshillin e parë në histori. Një ngjarje për Kishën dhe për botën që ka rëndësi edhe sot, siç thekson kardinali Koch.

Hirësi, Koncili i parë i Nikesë u mbajt 1700 vjet më parë. Pse është ende i rëndësishëm sot?

Besoj se ka dy arsye. Së pari, ky Koncili i Nikesë u mbajt në vitin 325, në një kohë kur krishterimi nuk ishte ende i plagosur nga kaq shumë ndarje dhe ndarje. Për këtë arsye, Koncili në të vërtetë i përket të gjithë të krishterëve dhe mund të festohet në komunitetin ekumenik. Së dyti, Koncili përcaktoi dhe vendosi besimin e fesë së krishterë në Jezu Krishtin si Biri i Zotit, i vlefshëm për të gjithë të krishterët. Ta kujtosh përsëri dhe ta thellosh së bashku këtë fe në miqësinë ekumenike është avantazhi i madh i kësaj ngjarjeje.

Asokohe bëhej fjalë për natyrën hyjnore të Krishtit, dhe në Koncilin e Nikesë u diskutua ashpër. Cilat janë sot çështjet e mëdha në ekumenizëm?

Çështja natyrisht mbetet e hapur, sepse besoj se, pavarësisht gjithë diplomacisë që kemi në dispozicion, unitetin e të krishterëve mund ta gjejmë vetëm në fe. Unitetin e gjejmë në atë fe apostolike që transmetohet dhe i besohet çdo anëtari të ri të trupit të Krishtit në pagëzim. Dhe natyrisht Koncili i Nikesë është një themel i madh në të cilin u vendos besimi i fesë së krishterë. Dhe thellimi i këtij besimi përsëri - sepse besimi në hyjninë e Jezusit nuk është thjesht një fakt, por vihet në dyshim edhe sot - më duket shumë i rëndësishëm.

Për këtë kremtim të madh janë dërguar shumë ftesa, si nga pala katolike ashtu edhe nga ajo ortodokse. Donim të mundësonim pjesëmarrjen sa më të gjerë të mundshme. Mund të na thoni se kush do të jetë i pranishëm dhe kush ndoshta nuk ka mundur të japë pëlqimin e tij?

Nuk dihet ende me siguri kush do të vijë përfundimisht dhe kush jo... Për këtë arsye nuk dua të them ende asgjë për këtë, për të mos përhapur lajme të rreme. Qëllimi ishte të kishim me ne sa më shumë të krishterë. Kjo është gjithashtu dëshira e Papa Leonit dhe do të doja të theksoja pikërisht këtë aspekt... Kush do të jetë i pranishëm dhe kush nuk do të mund të vijë, mund ta diskutojmë më vonë.

Çfarë mesazhi do të dëshironit të dilte nga ky përkujtim i Koncilit?

 Një dëshmi e faktit se jemi të bashkuar në thelbin e fesë së krishterë. Kjo korrespondon gjithashtu me moton e mrekullueshme të Papa Leonit XIV, domethënë In Illo uno unum. Kjo do të thotë se jemi shumë, jemi të ndryshëm, por jemi një në Jezu Krishtin. Kjo moto, të cilën Prevost e ka zgjedhur për Kishën Katolike, vlen edhe për ekumenizmin.

Ju keni një shërbim të gjatë në Selinë e Shenjtë për ekumenizmin. Cila është ndjenja juaj kryesore në pjesëmarrjen në këtë përvjetor të rëndësishëm?

Para së gjithash jam shumë i lumtur të shoh se si kjo ngjarje, 1700-vjetori i Koncili të Nikesë, po lëviz të gjithë krishterimin. Ka pasur kaq shumë simpoziume, kaq shumë takime... Kjo më ka bërë shumë të lumtur dhe jam shumë mirënjohës që krishterimi e kujton Koncilin e Nikesë dhe rinovon fenë e përbashkët.

Pas Turqisë, Papa do të shkojë edhe në Liban. Çfarë prisni në përgjithësi nga ky udhëtim i parë apostolik i Papës, i cili do të ndiqet me vëmendje të madhe?

Natyrisht ky udhëtim është gjithashtu edhe një vizitë solidariteti për situatat e vështira në këto vende, si në Turqi ashtu edhe sidomos në Liban. Është një inkurajim për të krishterët: në Turqi të krishterët janë një pakicë e vogël; në Liban ka një komunitet të krishterë të larmishëm, natyrisht me një prani të fortë të maronitëve, të cilët jetojnë në një situatë të vështirë si nga pikëpamja politike ashtu edhe ekonomike. Forcimi dhe inkurajimi i tyre është sigurisht një nga shqetësimet e Atit të Shenjtë. Dhe natyrisht edhe dialogu ekumenik e dialogu ndërfetar, dialogu midis të krishterëve dhe myslimanëve, i cili është shumë i rëndësishëm sidomos në Liban, sepse presidenti është maronit dhe kryeministri është mysliman.