ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുക

ഫാ. ജിനു തെക്കേത്തലക്കൽ, വത്തിക്കാൻ സിറ്റി

യേശുവിൽ പ്രിയ സഹോദരങ്ങളെ,

ആണ്ടുവട്ടക്കാലം ഇരുപത്തിയെട്ടാമത്‌ ഞായറാഴ്ച്ചയിലാണ് നാം ആയിരിക്കുക. മാനുഷിക പരിമിതികൾക്കു മുൻപിൽ ദൈവത്തിന്റെ മഹാകരുണയും, സൗഖ്യവും വെളിപ്പെടുത്തുന്ന അനുഭവങ്ങൾ ഒരു ഭാഗത്ത് വിവരിക്കുമ്പോൾ, മറുഭാഗത്ത് കൃപകൾ മറന്നു നന്ദിയില്ലാത്തവരായി ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യജീവിതത്തെയും എടുത്തു കാണിക്കുന്നു.   ദൈവത്തിൻ്റെ നിരുപാധികമായ സ്നേഹം, മനുഷ്യൻ്റെ നന്ദിയില്ലാത്ത ഹൃദയം, പരസ്പരം താങ്ങും തണലുമായി വർത്തിക്കേണ്ടതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം, സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ ദൗത്യം എന്നിങ്ങനെയുള്ള നിരവധി കാര്യങ്ങളാണ് ഇന്നത്തെ വായനകൾ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.

എളിയവരോടുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ അളവറ്റ കരുണ

ആദ്യമായി, എളിയവരോടും സാധാരണക്കാരോടും ദൈവം കാണിക്കുന്ന അളവറ്റ കരുണയെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് ധ്യാനിക്കാം. രാജാക്കന്മാരുടെ രണ്ടാം പുസ്തകം അഞ്ചാം അധ്യായത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന നാമാൻ്റെ ജീവിതം ദൈവത്തിൻ്റെ കാരുണ്യത്തിൻ്റെ ഒരു മഹത്തായ ഉദാഹരണമാണ്.

സിറിയായിലെ ശക്തനായ ഒരു സൈന്യാധിപനായിരുന്നു നാമാൻ. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തെ കുഷ്ഠരോഗം ബാധിക്കുന്നു. അക്കാലത്ത്, കുഷ്ഠരോഗം ഒരു വലിയ ശാപമായും സാമൂഹിക ഭ്രഷ്ടിനും കാരണമായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഈ വലിയ സൈന്യാധിപൻ്റെ സൗഖ്യത്തിന് നിമിത്തമായത് ഒരു കൊച്ചു ദാസിപ്പെൺകുട്ടിയുടെ നിഷ്കളങ്കമായ വാക്കുകളാണ്. ഇസ്രായേലിൽ നിന്നുള്ള ആ പെൺകുട്ടി, തൻ്റെ യജമാനനോട് എലീഷാ പ്രവാചകനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു.

നാമാൻ തൻ്റെ എല്ലാ ഔദ്യോഗിക പദവികളും മാറ്റിവെച്ച്, എലീഷായുടെ അടുത്തെത്തി. എന്നാൽ എലീഷാ നേരിട്ട് വരാതെ, തൻ്റെ ദൂതൻ മുഖാന്തരം ജോർദാൻ നദിയിൽ ഏഴു പ്രാവശ്യം മുങ്ങിക്കുളിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. നാമാൻ ആദ്യം കോപിച്ചെങ്കിലും, തൻ്റെ ഭൃത്യന്മാരുടെ നിർബന്ധം കാരണം അദ്ദേഹം എലീഷായുടെ വാക്കുകൾ അനുസരിച്ചു. അവൻ ജോർദാൻ നദിയിൽ ഏഴു പ്രാവശ്യം മുങ്ങിക്കുളിച്ചപ്പോൾ, തൻ്റെ ശരീരം ഒരു പിഞ്ചുകുഞ്ഞിൻ്റേതുപോലെ സൗഖ്യമായി.

ഈ സംഭവം നമുക്ക് പല പാഠങ്ങളും നൽകുന്നു:

ഒന്ന് ദൈവം മുഖം നോക്കാതെ തന്റെ കരുണ കാണിക്കുന്നു: നാമാൻ ഒരു വിജാതീയനും, ഇസ്രായേലിൻ്റെ ശത്രുവായിരുന്ന സിറിയായുടെ സൈന്യാധിപനുമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും ദൈവം അവനോട് കരുണ കാണിച്ചു. ഇത് ദൈവത്തിൻ്റെ സ്നേഹം ജാതി, മത, വർണ്ണ ഭേദമന്യേ എല്ലാവർക്കും വേണ്ടിയുള്ളതാണെന്നുള്ള സത്യം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

രണ്ടാമത്തെ കാര്യം എളിയവരെ ദൈവം തന്റെ പ്രവൃത്തികൾക്കായി  ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ് : ഒരു കൊച്ചു ദാസിപ്പെൺകുട്ടിയെയാണ് നാമാൻ്റെ സൗഖ്യത്തിന് ദൈവം നിമിത്തമാക്കിയത്. നമ്മുടെ കഴിവുകൾ ചെറുതാണെന്ന് തോന്നിയാലും, ദൈവത്തിൻ്റെ കരങ്ങളിൽ അത് വലിയ അത്ഭുതങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കാൻ പര്യാപ്തമാണ് എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവിലേക്കാണ് ഈ ഒരു കാര്യം നമ്മെ നയിക്കുന്നത്.

മൂന്നാമത് വിശ്വാസത്തിൻ്റെ പ്രാധാന്യത്തെയാണ് ഈ വചനഭാഗം എടുത്തു കാണിക്കുന്നത് : എലീഷായുടെ വാക്കുകൾ അസാധാരണമായി തോന്നിയെങ്കിലും, നാമാൻ വിശ്വസിച്ച് അനുസരിച്ചപ്പോൾ സൗഖ്യം ലഭിച്ചു. വിശ്വാസം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ അത്ഭുതങ്ങൾ കൊണ്ടുവരും.എന്നാൽ വിശ്വസിക്കാത്ത ഒരു വ്യക്തിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അത്ഭുതങ്ങൾ നടക്കുമെങ്കിലും, അതിൽ ദൈവത്തിന്റെ കരം തിരിച്ചറിയുവാൻ സാധിക്കാതെ പോകുന്നു എന്ന നിർഭാഗ്യകരമായ അവസ്ഥയാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്.

സ്നേഹമുള്ളവരെ, ഈ ലോകത്തിൽ, സമ്പത്തും അധികാരവും സ്ഥാനമാനങ്ങളും ഉള്ളവരെയാണ് സമൂഹം സാധാരണയായി ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ഈ പ്രലോഭനം നമ്മുടെയും ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും കടന്നുകൂടാറുണ്ട്. പലപ്പോഴും വലുതിനു സ്ഥാനം കൊടുത്തുകൊണ്ട്, ചെറുതിലെ വിസ്മരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യപ്രകൃതം. എന്നാൽ നമ്മുടെ ദൈവം അങ്ങനെയല്ല. അവിടുന്ന് താഴ്മയുള്ളവരെയും, വേദനിക്കുന്നവരെയും, ഒറ്റപ്പെട്ടവരെയും, സമൂഹത്തിൻ്റെ പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലേക്ക് തള്ളപ്പെട്ടവരെയും സ്നേഹിക്കുന്നു. അവിടുത്തെ കരുണയുടെ ആഴം അളക്കാനാവാത്തതാണ്.

ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയാൻ മനുഷ്യൻ മറന്നുപോകുന്നു

രണ്ടാമത്തെ വിഷയം, മനുഷ്യൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന് നന്ദി പലപ്പോഴും മാഞ്ഞുപോകുന്നു എന്നതാണ്. വിശുദ്ധ ലൂക്കയുടെ സുവിശേഷം , പതിനേഴാം അധ്യായം . പതിനൊന്നു മുതൽ പത്തൊൻപതു വരെയുള്ള  ഭാഗത്ത്, യേശു സൗഖ്യമാക്കിയ പത്ത് കുഷ്ഠരോഗികളുടെ കഥ ഇതിന് ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ്. യേശു സമരിയായും ഗലീലിയയും കടന്നുപോകുമ്പോൾ, പത്ത് കുഷ്ഠരോഗികൾ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടുമുട്ടി. അവർ ദൂരെ നിന്ന് നിലവിളിച്ച്, "യേശുവേ, ഗുരോ, ഞങ്ങളിൽ കനിയണമേ" എന്ന് പറഞ്ഞു. യേശു അവരോട് പുരോഹിതന്മാരുടെ അടുത്ത് പോയി നിങ്ങളെത്തന്നെ കാണിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പോകുന്ന വഴിയിൽ അവർക്ക് സൗഖ്യം ലഭിച്ചു. ഇതാണ് സംഭവത്തിന്റെ ഇതിവൃത്തം.

എന്നാൽ സൗഖ്യം ലഭിച്ചവരിൽ ഒൻപത് പേരും തങ്ങളുടെ വഴിക്ക് പോയി. എന്നാൽ അവരിൽ ഒരു സമരിയാക്കാരൻ മാത്രം, തനിക്ക് സൗഖ്യം ലഭിച്ചു എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ, ഉച്ചത്തിൽ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് യേശുവിൻ്റെ അടുക്കൽ തിരിച്ചുവന്നു. അവൻ യേശുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ച് നന്ദി പറഞ്ഞു. യേശു ചോദിച്ചു: "പത്തുപേർക്കല്ലേ സൗഖ്യം ലഭിച്ചത്? മറ്റൊൻപത് പേർ എവിടെ? ദൈവത്തിനു നന്ദിയർപ്പിക്കുവാൻ  ഈ വിജാതീയനല്ലാതെ മറ്റാരും തിരിച്ചുവന്നില്ലേ?"

ഈ സംഭവം നമ്മുടെ ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിൽ  പല കാര്യങ്ങളും പഠിപ്പിക്കുന്നു:

അതിൽ ഒന്നാമത്തേത്, മനുഷ്യൻ്റെ സ്വാർത്ഥതയാണ്: സൗഖ്യം ലഭിച്ചപ്പോൾ, മറ്റുള്ള ഒൻപത് പേരും തങ്ങളുടെ ആവശ്യം കഴിഞ്ഞു എന്ന് കരുതി, തങ്ങൾക്ക് സൗഖ്യം നൽകിയ ദൈവത്തെ മറന്നു. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും പലപ്പോഴും ഇത് സംഭവിക്കാറുണ്ട്. നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യം വരുമ്പോൾ ദൈവത്തോട് അപേക്ഷിക്കും . എന്നാൽ ആ ആവശ്യം നിറവേറുമ്പോൾ, ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയാൻ മറന്നുപോകും. പിന്നീട് ദൈവവിചാരമില്ലാതെ ജീവിക്കുകയും ചെയ്യും. ആ അവസരത്തിൽ യേശുവിന്റെ ചോദ്യം നമ്മുടെ കാതുകളിൽ അലയടിക്കണം, "ദൈവത്തിനു നന്ദിയർപ്പിക്കുവാൻ  ഈ വിജാതീയനല്ലാതെ മറ്റാരും തിരിച്ചുവന്നില്ലേ?"

രണ്ടാമത്തേത് നന്ദി പറയാനുള്ള ഹൃദയം ഉണ്ടാവുക എന്നതാണ്: സൗഖ്യം ലഭിച്ച ശമരിയാക്കാരൻ, തനിക്ക് ലഭിച്ച സൗഖ്യത്തിന് ദൈവത്തിന് നന്ദി പറയാൻ മനസ്സുവെച്ചു. നന്ദിയുള്ള ഒരു ഹൃദയം, നമ്മൾ ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിൻ്റെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ മാർഗ്ഗമാണ്.ശരീരത്തിലാണ് സുഖം ലഭിച്ചതെങ്കിലും, അവിടെ ഒരു ആലോചനയുടെ ആവശ്യം കർത്താവ് എടുത്തു പറയുന്നുണ്ട്. ആരിൽ നിന്നുമാണ് സൗഖ്യം ലഭിച്ചതെന്ന് തിരിച്ചറിയുവാനും, അവനോട് കൃതജ്ഞത ഉള്ളവരായിരിക്കുവാനുമുള്ള ആലോചന.

മൂന്നാമത്തേത്ത് ഈ ആലോചനയിൽ നിന്നും അനുഗ്രഹങ്ങളെ  തിരിച്ചറിയുക എന്നതാണ്: നമുക്ക് ലഭിക്കുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും ദൈവത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളാണ്. നല്ല ആരോഗ്യം, കുടുംബം, ജോലി, ഭക്ഷണം, വെള്ളം - എല്ലാം ദൈവത്തിൻ്റെ ദാനങ്ങളാണ്. ഈ അനുഗ്രഹങ്ങളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നന്ദി പറയാൻ നമുക്ക് കഴിയണം. എന്നാൽ സന്തോഷങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ദുഃഖങ്ങളിൽ പോലും കർത്താവിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കണം എന്നുള്ളതാണ് പുണ്യാത്മാക്കൾ തങ്ങളുടെ ജീവിതമാതൃകകൾ വഴിയായി കാണിച്ചുനൽകുന്നത്.  നന്ദി പറയുന്നത് കേവലം ഒരു കടമ മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷവും സമാധാനവും നിറയ്ക്കുന്ന ഒരു പ്രവൃത്തികൂടിയാണ്. നന്ദിയുള്ള ഹൃദയമാണ് ദൈവത്തിന് പ്രിയപ്പെട്ട യാഗം.

രോഗികൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകത

മൂന്നാമതായി, രോഗികൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കേണ്ടതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം നാം മനസ്സിലാക്കണം. രണ്ടാമത്തെ വായനയിൽ പൗലോസ് അപ്പസ്തോലൻ തിമോത്തിയോസിനെ ഉപദേശിക്കുന്നത് നമുക്കേറെ പ്രചോദനം നൽകുന്നതാണ്. അദ്ദേഹം ക്രിസ്തുവിനെ ഓർക്കാൻ പറയുന്നു: "ദാവീദിൻ്റെ സന്തതിയായി ജനിച്ച യേശുക്രിസ്തുവിനെ ഓർക്കുക. എൻ്റെ സുവിശേഷം അനുസരിച്ച് അവൻ മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു." സുവിശേഷം പ്രഘോഷിച്ചതുകൊണ്ട് പൗലോസിന് തടവിൽ കിടക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. എന്നിട്ടും അദ്ദേഹം പറയുന്നു, "ഞാൻ കഷ്ടപ്പാടുകൾ സഹിക്കുന്നു. എന്നാൽ ദൈവത്തിൻ്റെ വചനം ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല."

ഈ ഭാഗം രോഗികൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകതയിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നു:

ക്രിസ്തുവിൻ്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ നമ്മുടെ സൗഖ്യത്തിനുള്ള അടയാളം എന്നാണ് പൗലോസ് അപ്പസ്തോലൻ പറയുന്നത്: യേശു നമ്മുടെ പാപങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടുത്തെ കഷ്ടപ്പാടുകൾക്ക് നമ്മെ സൗഖ്യമാക്കാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, രോഗികൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ, ക്രിസ്തുവിൻ്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളെ നാം ഓർക്കുന്നു.

വിശ്വാസത്തോടെയുള്ള പ്രാർത്ഥന: രോഗികൾക്കുവേണ്ടി വിശ്വാസത്തോടെയുള്ള പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് വലിയ ശക്തിയുണ്ട്. യാക്കോബ് അപ്പസ്തോലൻ പറയുന്നു: "വിശ്വാസത്തോടെയുള്ള പ്രാർത്ഥന രോഗിയെ സുഖപ്പെടുത്തും. കർത്താവ് അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കും" (യാക്കോബ് 5:15). അതുപോലെ രോഗികൾക്കുവേണ്ടി നാം പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ കർത്താവിന്റെ ഹിതമനുസരിച്ച് എല്ലാം നടക്കുവാൻ വിശ്വാസത്തോടുകൂടി പ്രാർത്ഥിക്കുവാൻ അപ്പസ്തോലൻ നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു.

പരസ്പര സ്നേഹം: രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതും അവർക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്. യേശു പറഞ്ഞു: "ഈ എൻ്റെ ഏറ്റവും എളിയ സഹോദരന്മാരിൽ ഒരുവന് നിങ്ങൾ ചെയ്തപ്പോഴെല്ലാം അത് എനിക്ക് തന്നെയാണ് ചെയ്തത്" (മത്തായി 25:40).

നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ രോഗികളും കഷ്ടപ്പെടുന്നവരുമായ അനേകം പേരുണ്ട്. അവർക്ക് നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ ഒരു വലിയ താങ്ങും തണലുമാണ്. നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകളിലൂടെ അവർക്ക് ശാരീരിക സൗഖ്യം ലഭിക്കണമെന്നില്ല. എന്നാൽ മാനസികമായും ആത്മീയമായും അവർക്ക് ശക്തിയും ആശ്വാസവും ലഭിക്കും എന്നതിൽ തെല്ലും സംശയം വേണ്ട. നാം ഓരോരുത്തരും നമ്മുടെ കുടുംബത്തിലെയും ഇടവകയിലെയും സമൂഹത്തിലെയും രോഗികൾക്കുവേണ്ടി നിരന്തരം പ്രാർത്ഥിക്കാൻ കടപ്പെട്ടവരാണ് എന്നുള്ള കാര്യം മറന്നുപോകരുതെന്നും രണ്ടാം വായന അടിവരയിടുന്നു.

ഈ വചനഭാഗങ്ങൾ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ പതിക്കട്ടെ. ദൈവത്തിൻ്റെ അളവറ്റ കരുണ നാം തിരിച്ചറിയുകയും, അവിടുത്തെ അനുഗ്രഹങ്ങൾക്ക് നന്ദിയുള്ളവരായിരിക്കുകയും ചെയ്യാം. രോഗികൾക്കുവേണ്ടി നിരന്തരം പ്രാർത്ഥിക്കുകയും, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലൂടെ സൗഖ്യത്തിൻ്റെയും പരിചരണത്തിൻ്റെയും സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യാം. നമ്മുടെ ഓരോ പ്രവൃത്തിയും, വാക്കുകളും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ സ്നേഹം പ്രതിഫലിക്കുന്നതാകട്ടെ.