Papët dhe "Nostra Aetate": njerëzit të jenë vëllezër që ecin së bashku
R.SH. / Vatikan
"Nostra Aetate", që sivjet kremton 60-vjetorin e saj, është një Deklaratë mbi Marrëdhëniet e Kishës Katolike me Fetë Jo-të Krishtera. Ky dokument, i shkruar nga Etërit e Koncilit të Dytë të Vatikanit dhe i shpallur nga Papa Pali VI, është tekst themelor për dialogun me besimet e tjera fetare. Publikimi i tij, i cili u përfshi më 28 tetor 1965, u parapri edhe para hartimit të tij nga një takim: ai i Papës Gjoni XXIII dhe historianit hebre Jules Isaak, i cili më 13 qershor 1960, i paraqiti Papës një Denkschrift, një memorandum, duke i kërkuar edhe një takim. Kjo ishte një kohë kur plagët e njerëzve, shkaktuar nga Lufta e Dytë Botërore ishin ende të thella.
Është e pamundur të injorosh Zotin
"Nostra Aetate" lindi në një kontekst historik, përkatësisht pas Holokaustit, vepër e Gjermanisë naziste për të imponuar supremacinë e saj dhe për të shfarosur hebrenjtë. Ajo trajton një qendër të racës njerëzore: ndërvarësinë e popujve të ndryshëm. Paragrafët hyjnë për reflektimin mbi atë që njerëzit kanë të përbashkët. Referencat për Shkrimet e Shenjta nuk janë për të demonstruar të gjithë familjet që kanë një person të vetëm: plani i shpëtimit dhe dashura e mëshirshme e Zotit i përqafojnë të gjithë. Dallimet pranohen, por njihet një unitet themelor: "Popujt e ndryshëm", lexohet aty, "përbëjnë një bashkësi të vetme". Është e pamundur të injorosh Zotin, theksoi Papa Pali VI në audiencën e përgjithshme të 18 dhjetorit 1968.
Le te mos themi se para Jezu Krishtit, Zoti ishte i panjohur: Dhiata e Vjetër është tashmë një zbulim i formuar nga ithtarët e saj në një shpirt të mrekullueshëm dhe gjithmonë të vlefshëm: mendoni vetëm për Psalmet, të cilat ende e ushqejnë lutjen e Kishës sot me një pasuri të pakrahasueshme ndjenjash dhe gjuhe. Dhe nëse nuk e besoni se jeni të krishterë, duhet të jeni gjithmonë të lumtur ta ndjeni dashurinë tuaj për Hyjin, prandaj kini parasysh se kjo është ajo që dëshironi (shih Deklaratën Nostra Aetate).
Respektoni zemrat e prindërve tuaj
Forca e dokumenteve dhe interesi i qëndrueshëm vjen nga fakti se ai "u flet të gjithë popujve dhe të gjithëve, nga një perspektivë fetare". Më 1990 u kremtua 25 vjetori i “Nostra Aetate” e Papa Gjon Pali II mori shumë delegatë nga Komiteti Ndërkombëtar Hebraik për Konsultime Ndërfetare dhe anëtarët e Komisionit për Marrëdhënie Fetare me Hebrenjtë. Papa Gjon Pali II theksoi vitalitetin e tekstit konciliar me një "fjalim të shkurtër, i konsideruar gjithashtu si Vendimtar në dallimet midis Kishës dhe fesë hebraike. "Kisha e Krishtit", lexojmë në "Nostra Aetate", pranon se fillimet e besimit dhe zgjedhjeve të saj gjenden tashmë, sipas misterit hyjnor të shpëtimit, te patriarkët, te Moisiu dhe te profetët".
Hapja universale e "Nostra Aetate" është e ankoruar dhe e merr orientimin e saj nga një ndjenjë e thellë e qartë e një vendimi absolut të një populli të caktuar nga ai, populli "i tij". "Kisha e Izraelit" (Lumen Gentium, 9); (krahaso Neh 13,1; krahaso Num 20:4; Lip 23,1 dhe tutje). Kështu, reflektimi i Kishës mbi misionin në natyrën e saj të vërtetë është në lidhje me mënyrën e brendshme me reflektimin mbi paraardhjen e Abrahamit dhe natyrën e popullit hebraik (krahaso Nostra Aetate, 4). Kisha, shkruhet, është e vetëdijshme se Shenjat dëshmojnë që populli hebre, kjo bashkësi besimtare dhe ruajtëse e një tradite të lashtë, është pjesë e "misterit" të zbulimit dhe të shpëtimit.
Vlerësimi i Kishës për Myslimanët
"Nostra Aetate" vazhdon të frymëzojë anëtarët e Kishës Katolike, në nivele të ndryshme, për të nxitur respektin dhe dialogun me njerëzit e besimeve të tjera. Lidhur me Islamin, dokumenti konciliar "Nostra Aetate" thekson se "Kisha gjithashtu i konsideron me respekt myslimanët, të cilët adhurojnë të vetmin Zot, të gjallë dhe ekzistues, të mëshirshëm dhe të gjithëpushtetshëm, krijues të qiellit dhe të tokës, i cili i ka folur me njerëzit". Dyzet vjet pas botimit të Deklaratës "Nostra Aetate" mbi Marrëdhëniet e Kishës me Fetë Jo-të Krishtera, Papa Benedikti XVI theksoi në lutjen e Engjëllit, më 30 tetor 2005 se ky dokument nuk ka humbur shumë nga rëndësia e tij. Është i tillë, sepse ka të bëjë me qëndrimin e bashkësisë kishtare.
