Imzot Gallagher: Kisha në veprim, në Panama. Fund, indiferencës ndaj migrantëve

R. SH. - Vatikan

Me një Meshë kremtuar dje, më 4 prill, me bashkësinë katolike - shumica e popullsisë së Panamasë, me mbi 72% besimtarë - në të njëjtën katedrale të kryeqytetit ku Papa, në vitin 2019, kremtoi Eukaristinë me rastin e Ditës Botërore të Rinisë, përfundoi shtegtimi i Imzot Paul Richard Gallagher në vendin e Amerikës Qendrore, i nisur më 1 prillin e kaluar, me rastin e njëqindvjetorit të lidhjes së marrëdhënieve diplomatike me Selinë e Shenjtë.

Lufta kundër varfërisë, puna për paqen, ndërtimi i urave

E pikërisht duke parë në këtë shekull të fundit "punën e vazhdueshme dhe të heshtur të ambasadorëve dhe nuncëve të ndryshëm" që pasuan njëri-tjetrin në Panama në "rrugën e miqësisë dhe të bashkëpunimit të frytshëm të ndërsjellë", Sekretari i Vatikanit për marrëdhëniet me shtetet dhe organizatat ndërkombëtare përsëriti udhëzimet për veprimtarinë e Kishës, të dhëna nga vetë Papa Françesku që nga fillimi i papnisë së tij: luftën kundër varfërisë materiale e shpirtërore; punën "e palodhur" për paqen; ndërtimin e urave përmes dialogut. Fjalë që të kujtojnë ato që i shqiptoi dje, gjatë leksionit mbajtur në Universitetin Katolik Santa Maria La Antigua.

Gallagher: Selia e Shenjtë angazhohet të ndërtojë ura, atje ku të tjerët shohin përçarje

 Vëllazëri dhe ndjeshmëri për emigrantët Kësaj pune i shtohet edhe një angazhim urgjent me të cilin është thirrur Kisha panameze të përballet përballë një emergjence siç është migrimi. Kjo do të thotë, përballë mbi gjysmë milioni (vetëm në vitin 2023) njerëzish që u futën në të ashtuquajturin Gap Darién, rruga vdekjeprurëse prej mbi 265 km që lidh Panamanë dhe Kolumbinë dhe që lë pak të mbijetuar, të cilët më pas priten në Lajas Blancas ku nuk mungon mbipopullimi, siguria dhe mungesa e ujit dhe shtretërve. Një dramë e vërtetë, nga e cila Papa tërhoqi vëmendjen globale dhe që vetë Gallagher e përjetoi vetë në fazën e parë të udhëtimit. Ne duhet të "rrisim përpjekjet dhe angazhimin e të gjithëve për t'iu përgjigjur dramës serioze dhe urgjente migratore, veçanërisht në rajonin Darién, ku familjet me fëmijë shpesh kalojnë nëpër rrugë të rrezikshme, të mashtruara nga ata që u premtojnë atyre në mënyrë të rreme një rrugë të shkurtër dhe të sigurt, të keqtrajtuar dhe të grabitur. , dhe ku jo pak humbasin jetën”, tha ai në predikimin e tij. Ky realitet, shtoi ai, kërkon "vëllazëri mikpritëse" dhe "ndjeshmëri njerëzore", për të "thyer plagën e indiferencës", "të humbasë frikën që paralizon" dhe "të ecin të gjithë së bashku, në ritmin e Zotit, në rrugët e shpresë".

Mesazh shprese për popujt dhe breznitë

 Gjithnjë në homelinë e tij, duke kujtuar Pashkët e sapokremtuara, Gallagher përsëriti "mesazhin e ngushëllimit dhe të shpresës" që Kisha nuk ka reshtur kurrë s’e transmetuari për të gjithë brezat dhe popujt:

"Krishti është paqja jonë, vetëm në Të gjejmë paqen që dëshiron zemra e njeriut dhe që është skalitur në thellësitë e saj”- theksoi, duke kujtuar edhe ftesën e paharrueshme të Gjon Palit II: “Mos kini frikë! Hapni, akoma më shumë, dyert për Krishtin!”. “Hapni kufijtë e shteteve, të sistemeve ekonomike dhe politike, fushat e gjera të kulturës, të qytetërimit dhe të zhvillimit! Mos kini frikë!” - shtonte Papa polak, “sot vetëm Ai ka të drejtë të na e shpallë paqen. Vetëm Jezusi, sepse ai mbart plagët, plagët tona”. Fjalë aktuale për një tokë si Panamaja ku, mbi 500 vjet më parë, mesazhi i Ungjillit luajti rol themelor dhe konstruktiv në formimin e identitetit dhe të trashëgimisë shpirtërore e kulturore të kombit.

Zhvillimi njerëzor dhe shoqëror

Në këtë këndvështrim, Imzot Gallagher kujtoi "veprimtaritë e shumta të zhvillimit njerëzor dhe shoqëror" kryer në Panama nga dioqezat me ipeshkvijtë dhe priftërinjtë, famullitë, bashkësitë fetare, shoqatat laike dhe lëvizjet e apostolllimit, duke kontribuar "për ta bërë të tashmen sa më dinamike dhe për të ringjallur dëshirën e një ardhmërie shpresëdhënëse”. “Ka vlerë të veçantë - vërejti Prelati  - prania e Kishës në fushën arsimore dhe në ndihmë të të varfërve, të sëmurëve, të burgosurve dhe emigrantëve, si dhe në mbrojtjen e aspekteve të tilla parësore si vëmendja ndaj drejtësisë sociale, lufta kundër korrupsionit, puna për paqen, paprekshmërinë e së drejtës për jetën e njeriut nga çasti i zënies deri në vdekjen natyrore, si dhe mbrojtja e familjes”. Të gjitha këto janë “elemente të pazëvendësueshme për krijimin e një strukture të shëndetshme shoqërore dhe ndërtimin e një shoqërie energjike”.

 Veprimtaria e Kishës nuk duhet ngatërruar me atë të shtetit

Imzot Gallagher nënvizoi edhe se veprimi i Kishës, pikërisht për shkak të misionit të saj, nuk duhet të ngatërrohet me atë të shtetit, "as - theksoi - nuk mund të identifikohet me ndonjë program politik". Ky veprim lëviz “në një zonë me natyrë fetare dhe shpirtërore, e cila synon të mbrojë dinjitetin e njeriut, të drejtat e tij themelore dhe të sigurojë paqen”. E kjo nuk nënkupton “indiferencë apo injorancë reciproke”, por kërkon veprim të përbashkët për të mirën e të gjithëve, “për të qenë në shërbim të thirrjes personale dhe shoqërore”.

 e paqes

Në përfundim të homelisë, fjalët e dy Papëve. Posaçërisht, nxitja e Papës Françesku për të qenë "autorë të paqes, të gatshëm për procese shërimi dhe pajtimi me zgjuarsi dhe guxim".

Pastaj premtimi i Gjon Palit II

“Ju mund të jeni të sigurt se Kisha nuk do t'ju braktisë. Dinjiteti juaj njerëzor dhe i krishterë është i shenjtë për të dhe për Papën. Ajo do të vazhdojë t’i kushtohet përgjithmonë fesë dhe kërkimit të së mirës së përbashkët të popullit panamez që shikon nga qielli me bindje e shpresë”.