Papa Leo XIV kwa Jubilei ya Faraja:Kutunza walio dhaifu zaidi kwa huruma
Na Angella Rwezaula – Vatican.
Baba Mtakatifu Leo XIV alitoa mahubiri yake katika Mkesha wa Jubilei ya Faraja, aliyoongozwa jioni Jumatatu, tarehe 15 Septemba 2025, Katika Kanisa Kuu la Mtakatifu Petro, mjini Vatican, ambapo Mama Kanisa alikuwa anaadhimisha kumbukumbu ya Bikira Maria wa Mateso. Tukio hili la Jubilei limetolewa kwa wale ambao wanapitia kwa namna fulani, au wamepitia, nyakati za shida mbali mbali, maombolezo, mateso, au umaskini. Na ndiyo hali ambazo, Papa amebainisha kuwa na uhakika, Mungu hatakosa kutoa wapatanishi wenye uwezo wa kuwafariji wale walio katika maumivu na huzuni." Baba Mtakatifu kwa kuanza na kifungu cha Kibiblia alisema: “Farijika, Ee wafariji watu wangu”(Is 40:1). Huu ndio wito uliotolewa na nabii Isaya, unaoendelea kusikika leo, akituita kushiriki faraja ya Mungu pamoja na kaka na dada wengi ambao wanapitia hali za udhaifu, huzuni na maumivu. Kwa wale wanaolia, katika kukata tamaa, katika ugonjwa na katika kuomboleza, tangazo la kinabii la hamu ya Bwana la kukomesha mateso na kuyageuza kuwa furaha inasikika kwa sauti kubwa na wazi. Neno hili la huruma, aliyefanyika mwili katika Kristo, ndiye Msamaria Mwema anayezungumzwa katika Injili: ndiye anayetuliza majeraha yetu; ndiye anayetutunza.
Papa alisisitiza kuwa "Nyakati za giza, hata wakati sura zote za nje zinaonesha vinginevyo, Mungu hatutupi. Badala yake, ni katika nyakati hizi hasa ambapo tunaalikwa zaidi ya hapo awali kuweka tumaini letu katika ukaribu wa Mwokozi ambaye kamwe hatutupi. Tunatafuta mtu wa kutufariji, na mara nyingi hatupati mtu. Nyakati nyingine, hata tunapata ugumu wa kusikiliza sauti za wale wanaotaka kwa dhati kushiriki maumivu yetu. Hii hutokea. Kuna hali ambazo maneno hayasaidii na huwa karibu kutokuwa na maana. Katika wakati kama huo, Papa Leo XIV aliazia kusema “labda machozi tu hubaki, lakini wakati mwingine hata haya yanaweza kuwa kavu. Papa Francisko aliwahi kukumbusha kuwa machozi ya Maria Magdalena, akiwa amechanganyikiwa na akiwa peke yake mbele ya kaburi tupu la Yesu, alilia tu," kwa hiyo aliongeza: "Unaona, kuna nyakati katika maisha yetu ambapo machozi ni miwani ambayo kwayo tunamwona Yesu. Kuna wakati katika maisha yetu ambapo machozi pekee hututayarisha kumwona Yesu. Na ni ujumbe gani wa mwanamke huyu? "Nimemwona Bwana."
Papa alisema “dada na kaka wapendwa, machozi ni lugha inayoonesha hisia za kina za moyo uliojeruhiwa. Machozi ni kilio cha kimya cha huruma na faraja. Zaidi ya hayo, yanasafisha na kutakasa macho yetu, hisia zetu, na mawazo yetu.” Hatupaswi kuona aibu kulia; ni njia ya kuonesha huzuni yetu na tamaa yetu ya ulimwengu mpya. Kulia hueleza juu ya ubinadamu wetu, ambao ni dhaifu na umejaribiwa, lakini umekusudiwa kwa furaha. Ambapo kuna maumivu, swali linajitokeza: kwa nini kuna uovu mwingi? Unatoka wapi? Kwa nini ilibidi kunitokea? Papa kwa kukumbuka maandiko ya Mtakatifu Agostino katika maungamo yake, aliandika: “Nilitafuta chanzo cha ubaya... Shina lake ni nini, na mbegu yake ni nini?... Basi, unatoka wapi kwa kuwa Mungu aliye mwema ndiye aliyefanya kila kitu kuwa kizuri?... Maswali kama hayo yalizunguka katika kifua changu kisicho na furaha... Lakini kulikuwa na nafasi thabiti na thabiti moyoni mwangu kwa ajili ya imani, ndani ya Kanisa Katoliki, katika Kristo yupo Bwana na Mwokozi wetu, imani ambayo sikukusudia kuiacha, ingawa katika mambo mengi imani hii ilikuwa bado haijaundwa na kusitasita” (VII, 5). Papa Leo XIV, alikazia kusema kuwa “Maandiko Matakatifu yanatuongoza katika safari kutoka kwa maswali hadi imani. Bilashaka kuna, maswali ambayo yanatugeuza sisi wenyewe, yanatugawanya ndani na kututenganisha na ukweli. Kuna mawazo hayana tija. Yakitutenga na kutupelekea kukata tamaa, pia kuna kudhalilisha akili zetu.
Ingekuwa bora, kama katika Zaburi, kugeuza maswali yetu kuwa ombi, maombolezo na ombi kwa ajili ya haki na amani tuliyoahidiwa na Mungu. Kwa njia hiyo, tunajenga daraja kuelekea mbinguni, hata inapoonekana hatupati jibu. Katika Kanisa, tunatafuta anga lililo wazi, ambalo ni Yesu, daraja kati ya Mungu na mwanadamu. Faraja hupatikana wakati imani inaposimama “imara na thabiti” ambapo hapo zamani ilikuwa “isiyo na fahamu na kusitasita” kama mtumbwi katika dhoruba. Palipo na uovu, ni lazima tutafute faraja na faraja inayoweza kuushinda na kutoupa muhula. Katika Kanisa, hii ina maana kutokuwa kamwe peke yako. Kuweka kichwa chako kwenye bega la faraja, kupata mtu anayelia na wewe na kukupatia nguvu ni dawa ambayo hatuwezi kufanya bila, kwa sababu ni ishara ya upendo. Mahali ambapo maumivu ni ya kina, tumaini linalotokana na ushirika lazima liwe na nguvu zaidi. Na tumaini hili halikatishi tamaa.
Papa Leo XIV alijikita tena na shuhuda mbili zilizotolewa kabla na wanawake wawili: Lucia Di Mauro Montanino, kutoka Napoli ambaye mume wake, akiwa mlinzi, aliuawa na genge la majambazi vijana mnamo mwaka 2009, na Diane Foley, kutoka Marekani, ambaye alipoteza mwanawe, na mwandishi wa habari, mikononi mwa ISIS kunako 2014 huko Iraq. Papa alisema Shuhuda tulizosikia zinasema ukweli: kwamba maumivu hayapaswi kusababisha vurugu, na kwamba jeuri kamwe haina neno la mwisho, kwa kuwa linashindwa na upendo unaojua kusamehe. Je, ni uhuru gani mkubwa zaidi tunaoweza kutumaini kupata kuliko ule unaotokana na msamaha? Kwa neema, msamaha una uwezo wa kufungua mioyo, bila kujali wamepitia nini. Jeuri linaloteseka haliwezi kufutika, lakini msamaha unaotolewa kwa wale wanaotukosea ni kuonja Ufalme wa Mungu duniani. Ni matunda ya kazi ya Mungu ambayo hukomesha uovu na kuanzisha haki. Ukombozi ni rehema, na unaweza kutuletea wakati ujao bora, hata tunapongojea kurudi kwa Bwana. Yeye peke yake atafuta kila chozi na kutufungulia kitabu cha historia, akituruhusu kusoma kurasa ambazo leo zinakwepa ufahamu wetu (rej.Uf 5).
Papa Leo akiwageukia dada na kaka waliopatwa na ukosefu wa haki na jeuri, Maria anarudia ujumbe wake kwamba: “Mimi ni mama yenu.” Na Bwana anawaambia katika kilindi cha mioyo yao kuwa: "Wewe ni mwanangu, wewe ni binti yangu." Hakuna mtu anayeweza kuchukua zawadi hii ya kibinafsi inayotolewa kwa kila mmoja wenu. Kanisa, ambalo baadhi ya washiriki wake wamewahumiza kwa bahati mbaya, linapiga magoti pamoja nanyi leo hii mbele ya Mama yetu. Hebu sote tujifunze kutoka kwake kuwalinda walio hatarini zaidi kwa huruma! Tujifunze kusikiliza majeraha yao na kutembea pamoja.” Papa Leo kwa njia hiyo alikazia kusema kuwa “Na tupokee kutoka kwa Mama Yetu wa Huzuni nguvu ya kutambua kwamba maisha hayafafanuliwi na maovu tunayoteseka tu, bali na upendo wa Mungu, ambaye kamwe hatutupi na kuliongoza Kanisa zima. Zaidi ya hayo, maneno ya Mtakatifu Paulo yanapendekeza kwamba tunapopokea faraja kutoka kwa Mungu, ndipo tunakuwa na uwezo wa kutoa faraja kwa wengine. Yeye "hutufariji katika dhiki zetu zote," anaandika Mtume, "ili tuweze kuwafariji wale walio katika dhiki yoyote kwa faraja ambayo sisi wenyewe tunafarijiwa na Mungu" (2 Kor 1: 4). Mungu anajua siri za mioyo yetu; hatupaswi kumzuia asitufariji kwa kufikiri kwamba tunaweza kutegemea nguvu zetu wenyewe tu.”
Baba Mtakatifu, alieleza kwamba mwisho wa mkesha huo walikuwa wapokee zawadi ndogo: Agnus Dei. “Ni ishara kwamba tunaweza kwenda nayo nyumbani kama ukumbusho wa ushindi wa wema dhidi ya uovu: fumbo la Yesu, kifo na ufufuko wake. Yeye ndiye Mwana-Kondoo atupaye Roho Mtakatifu, Mfariji ambaye hatatuacha kamwe. Anatufariji wakati wa shida na kututia nguvu kwa neema yake (rej. Mdo 15:31). Wapendwa wetu ambao wametenganishwa na sisi na kifo cha dada hawajapotea na hawapotei kwenye utupu. Maisha yao ni ya Bwana, Mchungaji Mwema, ambaye huwakumbatia na kuwaweka karibu. Ataturudishia siku moja ili, pamoja, tufurahie furaha ya milele.” Papa akifikiria hali halisi ya dunia na wengi wanaoteseka kwamba: “Marafiki wapendwa, kama vile kuna maumivu ya kibinafsi, vivyo hivyo kuna maumivu ya pamoja katika siku zetu wenyewe. Watu wote wamekandamizwa na uzito wa jeuri, njaa na vita, na wanalilia amani. Kilio hiki kikubwa kinatupa changamoto ya kuomba, kuchukua hatua kukomesha vurugu zote, na kuleta amani kwa wale wanaoteseka.
Zaidi ya yote, wanasihi Mungu, ambaye moyo wake unatetemeka kwa huruma, alete Ufalme wake. Faraja ya kweli tunayopaswa kutoa kwa wale wanaotuzunguka ni kuonesha kwamba amani inawezekana, na kwamba inakua ndani ya kila mmoja wetu, ikiwa hatutaizuia. “Baba Mtakatifu Leo alitoa wito kwamba “Viongozi wa mataifa wazingatie kilio cha watoto wengi wasio na hatia na kuwahakikishia mustakabali unaowalinda na kuwafariji. Hata katikati ya majivuno mengi sana, tuna hakika kwamba Mungu atachochea mioyo na mikono kutoa msaada na faraja: wapatanishi wa amani ambao wanaweza kuwafariji wale walio katika maumivu na huzuni. Tukiwa pamoja, kama Yesu alivyotufundisha, tutatangaza kwa usadikisho zaidi: “Ufalme wako ufike!” Papa alihitimisha.
