Padre Pasolini:Ulimwengu wa wokovu.Tumaini lisilo na masharti
Na Angella Rwezaula – Vatican.
Mhubiri wa Nyumba ya Kipapa, Padre Roberto Pasolini,(OFMCap) alitoa tafakari ya tatu ya Majilio, juu ya mada ya "Ulimwengu wa Wokovu, iliyotolewa asubuhi ya Ijumaa tarehe 19 Desemba 2025, katika Ukumbi wa Paulo VI mbele ya Papa Leo XIV na Baraza la Wawakilishi wa Curia Romana. Katika tafakari yake, Padre alisema kwamba ni lazima tupitie tabia zetu za kimisionari na tuwasaidie wengine kutambua nuru ambayo tayari inakaa ndani yao, tumlinde Kristo amtoe kwa wote, nuru ya kweli ya Krismasi inamwangazia kila mtu. Tukitambua kuja kwa Yesu Kristo kama nuru ya kukaribishwa, kuenezwa, na kutolewa kwa ulimwengu: hii ndiyo changamoto ambayo Neoli na Jubilei zinatualika kuifanya. Padre Pasolini alitoa tafakari juu ya udhihirisho wa wokovu wa ulimwengu wote, juu ya Kristo, nuru ya kweli, ambaye ana uwezo wa kuangazia, kufafanua, na kuelekeza ugumu wote wa uzoefu wa mwanadamu, ambaye hafuti maswali, matamanio, na mambo ya kibinadamu, lakini anayaunganisha, kuyatakasa, na kuyaongoza kuelekea maana kamili zaidi.
Nuru ambayo ulimwengu haujakumbatia kwa sababu wanadamu wamependa giza zaidi. Tatizo, Padre Pasolini alielezea, ni utayari wetu wa kukaribisha nuru, ambayo "ni muhimu na nzuri, lakini pia inadai: inafichua hadithi za kubuni, inaweka wazi utata, inatulazimisha kutambua kile ambacho tusingependa kuona, na kwa sababu hii tunaepuka. Hata hivyo, kasisi huyo alibainisha, Yesu hawalinganishi wale wanaotenda uovu na wale wanaotenda mema, bali wale wanaotenda uovu na wale wanaoishi ukweli. Hii ina maana kwamba kukaribisha nuru ya Umwilisho, mtu hahitaji kuwa tayari mwema au mkamilifu, bali aanze kufanya ukweli kuwa ukweli katika maisha yake, yaani, kuacha kujificha na kukubali kuonekana jinsi alivyo, kwa sababu Mungu anapendezwa zaidi na ukweli wetu kuliko wema wa juu juu. Kwa Kanisa, hii ina maana kuanza njia ya ukweli mkuu, ambayo ina maana si kuonyesha usafi wa maadili au kudai uthabiti usio na dosari, bali kujiwasilisha kwa uaminifu, na kukubali upinzani na udhaifu.
Kwa sababu ulimwengu hautarajii "taasisi isiyo na dosari, wala hotuba nyingine inayoonyesha kinachopaswa kufanywa,alisema Padri Pasolini, lakini "inahitaji kukutana na jumuiya ambayo, licha ya mapungufu na utata wake, inaishi kweli katika nuru ya Kristo na haiogopi kujionyesha yenyewe kwa jinsi ilivyo. Kwa mfano, Mamajusi, walionyesha njia ya pekee ya kuwa wa kweli kwa kutembea katika njia ya Bwana," kuhani alielezea. Waliondoka mbali, wakionyesha kwamba ili kukaribisha nuru ya Krismasi, umbali fulani ni muhimu, ili kuona mambo vizuri zaidi: kwa macho huru na ya kina zaidi, yenye uwezo zaidi wa kushangaa. Badala yake, tabia ya kuangalia uhalisia kwa karibu sana hutufanya wafungwa wa hukumu zinazotabirika na tafsiri zilizoimarishwa kupita kiasi, na hii pia hutokea kwa "wale wanaoishi milele katikati ya maisha ya kanisa na kubeba majukumu yake," alisema mhubiri wa Nyumba ya Papa, kwa sababu uzoefu wa kila siku wa majukumu, miundo, maamuzi, na dharura unaweza, baada ya muda, kupunguza macho yetu," na hivyo kuna hatari ya kushindwa kutambua "ishara mpya ambazo Mungu hujionyesha katika maisha ya ulimwengu.
Ikiwa Siku ya Krismasi inasherehekea kwamba nuru imeingia ulimwenguni, Epifania inasisitiza kwamba nuru hii haijilazimishi, bali inajiruhusu kutambuliwa, inajidhihirisha ndani ya historia ambayo bado ina alama ya giza na utafutaji, na ni uwepo unaojitoa kwa wale walio tayari kuhama. Sio kila mtu anayeiona kwa njia ile ile na anaitambua kwa wakati mmoja, kwa sababu nuru ya Kristo hujiruhusu kukutana na wale walio tayari kutoka nje yao wenyewe, kuanza safari, kutafuta, na kwamba hii pia ni kweli kwa safari ya Kanisa, kwani si kila kitu kilicho cha kweli kinachoonekana wazi mara moja, wala kile kinachofaa kiinjili hakifanyi kazi mara moja. Na wakati mwingine "ukweli unahitaji kufuatwa hata kabla haujaeleweka kikamilifu." Katika suala hili, Padre Pasolini alitaja uzoefu wa Mamajusi, ambao hawakuendelea kwa kuungwa mkono na uhakika ulioimarishwa, bali na nyota dhaifu, lakini ya kutosha kuwaweka katika safari yao.
Mamajusi waliokuja Bethlehemu kutoka Mashariki kimsingi hufundisha kwamba ili kukutana na uso wa Mungu aliyeumbwa mwanadamu, mtu lazima aanze safari, na hili, mhubiri wa Nyumba ya Papa anasisitiza, linatumika kwa kila mwamini, na hasa kwa wale ambao wana jukumu la kulinda, kuongoza, na kutambua. Bila hamu hai, hata aina za juu zaidi za huduma zina hatari ya kurudiarudia, kujirejelea, kutoweza kushangazwa. Nyota iliyowaongoza Mamajusi,pia ni ishara ya miito ya busara ambayo Mungu anaendelea kujionesha katika historia, na hivyo,wale mamajusi ambao hawakujui Maandiko ya Israeli lakini walisoma mbingu, wanakumbusha kwamba Mungu pia huzungumza kupitia njia zisizotarajiwa, uzoefu wa pembeni, maswali yanayotokana na kugusana na ukweli na kusubiri kusikilizwa. Lakini kipengele kingine muhimu kinachojitokeza kutoka katika historia ya Mamajusi ni mtazamo wa uchunguzi: kutojali, kutohama kunaweza kusababisha kutulia katika hali inayoonekana kuwa ya kutuliza, kulingana na uhakika na tabia zilizoimarishwa, lakini baada ya muda hatari ya kuwa aina ya kutoweza kusonga ndani, ambayo hujitenga polepole, mara nyingi bila sisi kutambua.
Hiki ndicho kilichomtokea Herode. Alionekana kuwa makini: aliuliza maswali, alihesabu, alipanga, lakini hakuanza kwenda Bethlehemu. Hakubali hatari na mshangao wa kinachoweza kutokea, na anakabidhi jukumu la kwenda kwa Mamajusi, akihifadhi haki ya kuarifiwa kuhusu maendeleo. Ni mtazamo wa wale wanaotaka kujua kila kitu bila kujiweka wazi, wakibaki wamejikinga na matokeo ya ushiriki wa kweli, mtawa wa Kikristo alisema, akionya dhidi ya wingi wa maarifa ambao hauna "ushiriki wa kweli. Tunajua mambo mengi, lakini tunabaki mbali. Tunaona ukweli bila kujiruhusu kuguswa, tukilindwa na hali inayotukinga kutokana na yasiyotarajiwa. Hivyo, katika Kanisa, mtu anaweza kujua mafundisho vizuri, kuhifadhi mila, kusherehekea liturujia kwa uangalifu, na bado akabaki imara. Kama waandishi wa Yerusalemu, sisi pia tunaweza kujua mahali ambapo Bwana anaendelea kujionyesha pembeni, miongoni mwa maskini, katika majeraha ya historia bila kupata nguvu au ujasiri wa kuelekea upande huo, mhubiri wa Kaya ya Papa alionya.
Kwa kifupi, kukutana na Mungu, hatua ya kwanza daima ni kuinuka: kuacha nyuma makimbilio yetu ya ndani, uhakika wetu, maono yetu yaliyoimarishwa ya mambo, Padre Pasolini alisisitiza, akibainisha kwamba kuinuka kunahitaji ujasiri. Inamaanisha kuacha mtindo wa maisha wa kukaa kimya unaotulinda lakini unaotuzuia, kukubali uchovu wa safari, kujiweka wazi kwa kutokuwa na uhakika wa kile ambacho bado hakijaeleweka. Kama walivyofanya Mamajusi, walioondoka katika nchi yao ya asili na kuvuka "umbali bila dhamana, wakiongozwa tu na ishara hafifu na ya siri," bila kujua wangepata nini lakini wakiamini mwanga uliowatangulia. Hii ina maana ya kutumaini.
Padre Pasolini pia aliona unyenyekevu wa Mamajusi. Walipofika Bethlehemu, walimwabudu Mtoto, walianza safari, walitafuta, na wakajifunua kwa fumbo: Kuinuka na kisha kupiga magoti: huu ndio mwendo wa imani. Tunaamka ili kujiondoa kutoka kwetu, si kujiweka katikati. Na kisha tunajinyenyekeza, kwa sababu tunatambua kwamba tunachokutana nacho kiko nje ya uwezo wetu.” Kwa mhubiri wa Nyumba ya Kipapa, hii inatumika kwa uhusiano wetu na Mungu, kwa mahusiano ya kila siku, wakati mwingine anatushangaza, anatukatisha tamaa, au anatubadilisha na tunahitaji kuacha kulazimisha mtazamo wetu na kujifunza kusikiliza kweli na, kupanua mtazamo, pia kwa Kanisa, ambalo linaitwa kuhama, kutoka nje, na kukutana na watu na hali ambazo ziko mbali nalo,” na “pia kujua jinsi ya kusimama, kupunguza macho yetu, na kutambua kwamba si kila kitu ni chake wala hakiwezi kudhibitiwa.
Kisha zawadi ya wokovu inaweza kuwa ya ulimwengu wote ikiwa Kanisa liko tayari kuacha uhakika wake na kutazama kwa heshima maisha ya wengine, likitambua kwamba hata huko, mara nyingi kwa njia zisizotarajiwa, kitu cha nuru ya Kristo kinaweza kujitokeza. Kipengele cha mwisho ambacho mhubiri wa Nyumba ya Kipapa alitualika kutafakari ni kwamba ikiwa Mungu amechagua kukaa katika miili yetu, basi kila maisha ya mwanadamu yana mwanga, wito, thamani ambayo haiwezi kufutwa, na hii lazima ituongoze kuhitimisha kwamba hatukuja ulimwenguni ili tu kuishi au kupitia wakati kwa kadri tuwezavyo, bali kufikia maisha bora zaidi: yale ya watoto wa Mungu. Na hivyo kazi ya Kanisa ni kutoa nuru ya Kristo kwa ulimwengu. Sio kama kitu cha kulazimisha au kutetea, bali kama uwepo wa kutoa," kuruhusu kila mtu kukaribia. Kwa hivyo, kutoka kwa mtazamo huu, utume haujumuishi kulazimisha kukutana, bali katika kuwezesha, anahitimisha Padre Pasolini. "Kanisa linalotoa uwepo wa Kristo kwa wote halitumii nuru yake, bali huiakisi. Halijiweke katikati ya kutawala, bali kuvutia, kwa hivyo "linakuwa nafasi ya kukutana, ambapo kila mtu anaweza kumtambua Kristo na, mbele yake, kugundua tena maana ya maisha yao.
Kwa hivyo, mtazamo kuhusu tabia za kimisionari lazima ubadilike: mara nyingi hufikiriwa kwamba uinjilishaji unamaanisha kuleta kitu kinachokosekana, kujaza pengo, kurekebisha kosa, lakini Epifania inaelekeza kwenye njia nyingine, ambayo ni ile ya kuwasaidia wengine kutambua nuru ambayo tayari inakaa ndani yao, heshima waliyonayo tayari, vipawa ambavyo tayari wanavyo. Kwa hivyo, ukatoliki wa Kanisa unajumuisha kumlinda Kristo ili kumtoa kwa wote, kwa ujasiri kwamba uzuri, wema, na ukweli tayari vipo katika kila mtu, vimeitwa kutimizwa na kupata maana yake kamili ndani yake. Kwa kumalizia, basi, kwa mhubiri wa Nyumba ya Papa, nuru ya kweli ya Noeli inamwangazia kila mtu hasa kwa sababu ina uwezo wa kumfunulia kila mtu ukweli wake mwenyewe, wito wake mwenyewe, mfano wake mwenyewe kwa Mungu.
