ር.ሊ.ጳ ፍራንቸስኮስ ቅዱስ ቻለስ ኢየሱስ በሕይወቱ ውስጥ በጸጥታ እንዲሰራ አድርጓል ማለታቸው ተገለጸ

በእለቱ የተነበበው ምንባብ

“ከዚያም አብሯቸው ወደ ናዝሬት ወረደ፤ ይታዘዝላቸውም ነበር። እናቱም ይህን ሁሉ ነገር በልቧ ትጠብቀው ነበር። ኢየሱስም በጥበብና በቁመት በሞገስም በእግዚአብሔርና በሰው ፊት አደገ” (ሉቃስ 2፡51-52)።

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

ክቡራን እና ክቡራት የዝግቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ በወቅቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

ወንጌልን ለመስበክ ቅንዓት ካላቸው አንዳንድ ምስክሮች ጋር መገናኘታችንን እንቀጥል። ዛሬ ኢየሱስንና ምስኪን ወንድሞቹን የህይወቱን ፍቅር ስላደረገው ሰው ላናግራችሁ እወዳለሁ። ቅዱስ ቻርለስ ዘ ፎውካውልድን እጠቅሳለሁ “የእግዚአብሔርን ጥልቅ ልምድ በመላበስ ለሁሉም እንደ ወንድም ሆኖ የመቅረብ  ጉዞ አድርጓል”።

የሕይወቱ “ምስጢር” ምን ነበር? ከእግዚአብሔር ርቆ በወጣትነት ከኖረ በኋላ፣ በተዛባ መንገድ ምቾትን ከማሳደድ በቀር ምንም ሳያምን፣ ይህንንም ለማያምን ወዳጁ ገለጸለት፣ እርሱም በኑዛዜ የእግዚአብሔርን የይቅርታ ጸጋ ተቀብሎ ከተመለሰ በኋላ ለህይወቱ ምክንያቱን ገለጸለት።  “የናዝሬቱን ኢየሱስን ልቤን ወሰደው” ሲል ጽፏል። ወንድም ቻርልስ በወንጌላዊነት የመጀመሪያው እርምጃ ኢየሱስን በልብ መሃል ማድረግ እንደሆነ ያስታውሰናል። ለእሱ "ራስ ላይ መውደቅ" ነው። ይህ የማይሆን ​​ከሆነ በሕይወታችን ልናሳየው አንችልም። ይልቁንስ ስለ ኢየሱስ፣ ስለ ፍቅሩ፣ ስለ ምሕረቱ ሳይሆን ስለ ራሳችን፣ ስለቡድናችን፣ ስለ ሥነ ምግባራዊ ወይም፣ ይባስ ብሎም የሕጎችን ስብስብ ለመንገር እንጋለጣለን። እስኪ እራሳችንን እንጠይቅ፡ ኢየሱስን በልቤ መሀል ላይ አኖረዋለው ውይ? ለእርሱ ትንሽ ራሴን እሰጣለሁ ወይ?

ቻርልስ በኢየሱስ ከመሳብ አንስቶ ወደ ኢየሱስን መምሰል ድረስ ለመጓዝ ወሰነ። በንስሐ አባቱ ተመክሮ ጌታ የኖረባቸውን ቦታዎች ለመጎብኘት እና መምህሩ በሄዱበት ቦታ ለመጓዝ ወደ ቅድስት ሀገር ሄደ። በተለይም በክርስቶስ ትምህርት ቤት ውስጥ ማለፍ እንዳለበት የተገነዘበው በናዝሬት ነው። ከእርሱ ጋር ጥብቅ ግንኙነት ነበረው፣ ቅዱስ ወንጌልን በማንበብ ረጅም ሰዓታት ያሳልፋል እና እንደ ታናሽ ወንድሙ ሆኖ ይሰማዋል። እናም ኢየሱስን ሲያውቅ፣ ኢየሱስን የማሳወቅ ፍላጎት በእሱ ውስጥ ይነሳል። እመቤታችን ቅድስት ኤልሳቤጥን ስለጎበኘችበት ሁኔታ አስተያየት ሲሰጥ፡- “ራሴን ለዓለም ሰጠሁ... ወደ ዓለም ውሰደኝ” እንዲል አድርጎታል። አዎ ግን ይህ እንዴት ነው የሚደረገው? እንደ ማርያም በጉብኝቱ ምስጢር "በዝምታ፣ በምሳሌ፣ በህይወት"። በሕይወታችን ምክንያቱም “መላ ሕልውናችን” ሲል ወንድም ቻርልስ “ወንጌልን መጮህ አለብን” ሲል ጽፏል።

ከዚያም በናዝሬት መንፈስ በድህነት እና በድብቅ እየኖረ በዝምታ ወንጌልን ለመስበክ በሩቅ ክልሎች ለመኖር ወሰነ። ወደ ሰሃራ በረሃ ሂዷል፣ ክርስቲያን ባልሆኑ ሰዎች መካከል እና እንደ ጓደኛ እና ወንድም፣ የኢየሱስን የዋህነት ተሸክሞ ወደዚያ ይሄዳል። ቻርልስ ኢየሱስ “የቅዱስ ቁርባን ሕይወት” ወንጌልን እንደሚሰብክ በማመን ዝም እንዲል ፈቀደለት። በእርግጥም ክርስቶስ የመጀመሪያው ወንጌላዊ እንደሆነ ያምናል። እናም የወንጌል ሰባኪው ሃይል በዚያ እንደሚኖር እርግጠኛ በመሆን እና ከሩቅ ወንድሞች እና እህቶች ጋር የሚያቀርበው ኢየሱስ እንደሆነ በማሰብ በቀን ለአሥራ ሁለት ሰዓታት በመገናኛው ድንኳን ፊት በኢየሱስ እግር አጠገብ በጸሎት ቆየ። እናም እኛ ራሳችንን እንጠይቅ፣ በቅዱስ ቁርባን ኃይል እናምናለን? ወደ ሌሎች መሄዳችን፣ አገልግሎታችን፣ ጅማሮውን እና ፍጻሜውን እዚያ፣ በስግደት ነው የጀመርነው ወይ?

“እያንዳንዱ ክርስቲያን ሐዋርያ ነው” ሲል ቻርለስ ዘ ፎካውልድ ለአንድ ምእመን ወዳጁ ሲጽፍ “ካህኑ የማያየውን ለማየት ለካህናቱ ቅርብ የሆኑ ምዕመናን ያስፈልጋሉ ፣ በበጎ አድራጎት ቅርበት ፣ በመልካምነት ወንጌልን የሚሰብኩ ሰዎች ሊኖሩ ይገባል ። ለሁሉም በፍቅር ሁል ጊዜ ለመስጠት ዝግጁ ነው ይል ነበር።  በዚህ መንገድ ቻርልስ በሁለተኛ የቫቲካን ጉባሄ ምክር ጊዜ ያሳያል። የምእመናንን አስፈላጊነት ተገንዝቦ የወንጌል ማወጅ የመላው የእግዚአብሔር ሕዝብ እንደሆነ ተረድቷል። ነገር ግን ይህንን ተሳትፎ እንዴት ማሳደግ እንችላለን? ቻርልስ ባደርገው መንገድ፡ የመንፈስን ተግባር ተንበርክኮ በመቀበል፣ ሁል ጊዜ አዳዲስ መንገዶችን ለመሳተፍ፣ ለመገናኘት፣ ለማዳመጥ እና ለመነጋገር የሚያነሳሳ፣ ሁል ጊዜ በመተባበር እና በመተማመን፣ ሁል ጊዜ ከቤተክርስትያን እና ከቀሳውስት ጋር በመተባበር።

የዘመናችን ትንቢታዊ ሰው የሆነው ቅዱስ ቻርለስ ዘ ፎካውልድ፣ በየዋህነት ወንጌልን ማስተላለፍ ያለውን ውበት መስክሯል፡ ራሱን እንደ “ሁለንተናዊ ወንድም” በመቁጠር ሁሉንም ሰው በመቀበል የርኅራኄን የወንጌል ኃይል ያሳየናል። የሚያገኛቸው ሰዎች ሁሉ በቸርነቱ፣ የኢየሱስን ቸርነት እንዲያዩ ፈልጎ ነበር። በእርግጥም “ከእኔ በጣም ለሚሻል ሰው አገልጋይ” ነኝ ይል ነበር። የኢየሱስን መልካምነት መኖር ከድሆች፣ ከቱዋሬግ ጎሳዎች እና ከአስተሳሰብ በጣም ርቀው ካሉት ጋር ያለውን የወንድማማችነት ወዳጅነት እንዲመሠርት አድርጎታል። ቀስ በቀስ እነዚህ ትስስሮች ወንድማማችነትን፣ ማካተትን፣ የሌላውን ባህል አድናቆት ፈጠሩ። መልካምነት ቀላል እና የዋሕ ሰዎች እንድንሆን ይጠይቀናል በፈገግታ ለማቅረብ የማይፈሩ ሰዎች እንድንሆን ይጠይቀናል። ወንድም ቻርለስ በዚህ ረገድ "ሳቅ በዙሪያችን ላሉ ሰዎች ፈገግታ ያመጣል፣ ሰዎችን ያቀራርባል፣ እርስ በእርሳቸው በደንብ እንዲግባቡ ያስችላቸዋል፣ የጨለማ ባህሪን ያስወግዳል፣ ይህ በጎ አድራጎት ነው" ይል ነበር። ስለዚህ ደስታን ብቻ ሳይሆን የልብ ምጽዋትን ለራሳችን እና ለሌሎች ክርስቲያናዊ ደስታን እናመጣለን ወይ ብለን እራሳችንን እንጠይቅ። ደስታ ለሰው ሁሉ የምስራች የሆነውን የኢየሱስን የአወጃችን ሙቀት የሚለካ ቴርሞሜትር ነው።