ር.ሊ.ጳ. ሊዮ በክርስቶስ ተስፋ ማድረግ ብቻ ነው ለሕይወታችን ትርጉም ሊሰጥ የሚችለው ማለታቸው ተገለጸ

የዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ-ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ንባብ

ፍጥረቶችህን ሁሉ ትወዳለህ፤ ከፍጡራንህ አንዱን ስንኳ አትጠላም፤ ምክንያቱም ብትጠላው ኖሮ አትፈጥረውምና። ያለ አንተ ፈቃድ እንደምን ፍጡርህ ሊኖር ይችላል ባንተስ ባይጠራ ኖሮ እንደምን ይጠበቃል

የሕይወት ወዳጅ ጌታ ሆይ ሁሉም ያንተ ነውና ትጠብቀዋለህ (መ. ጥበብ 11፡24-26)።

ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ሊዮ በወቅቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

የክርስቶስ ፋሲካ የሕይወትን ምስጢር ያበራል እና በተስፋ እንድንመለከተው ያስችለናል። ይህ ሁልጊዜ ቀላል ወይም ግልጽ አይደለም። በዓለም ዙሪያ ያሉ ብዙ ሕይወቶች፣ አድካሚ፣ የሚያምሙ፣ በችግሮች እና በመሸነፍ መሰናክሎች የተሞሉ ይመስላሉ። ሆኖም የሰው ልጆች ሕይወትን እንደ ስጦታ ይቀበላሉ፡ አይለምኑትም፣ አይመርጡትም፣ ከመጀመሪያው እስከ መጨረሻው ቀን ባለው ምስጢር ውስጥ ይህንን ነጻ ስጦታ ይለማመዳሉ። ሕይወት የራሷ የሆነ ልዩ ባሕርይ አላት፡ ለእኛ ተሰጥታለች፣ ለራሳችን መስጠት አንችልም፣ ነገር ግን ያለማቋረጥ ሕይወትን መንከባከብ አለብን፣ ለመጠበቅ፣ ለማነቃቃት፣ ለመከላከል እና ለማደስ እንክብካቤ ማድረግ ያስፈልገናል።

በእርግጥም፣ ሕይወት ትርጉምን፣ አቅጣጫን እና ተስፋን ትማጸናለች። ተስፋ በችግር ውስጥ እንድንራመድ የሚያደርገን ጥልቅ ኃይል ሆኖ ያገለግላል፣ ይህም በጉዞው ድካም ተስፋ እንዳንቆርጥ የሚከለክለን፣ የህልውና ጉዞ ወደ ቤት እንደሚመራን እርግጠኛ ያደርገናል። ተስፋ ከሌለ፣ የሕይወት አደጋዎች በሁለት ዘላለማዊ ምሽቶች መካከል እንደ ቅንፍ ሆነው ይታያሉ፣ በምድር ላይ ከጉዟችን በፊት እና በኋላ መካከል አጭር ዕረፍት ያስፈልጋል። በሕይወት ተስፋ ማድረግ ማለት መድረሻውን አስቀድሞ መጠበቅ፣ አሁንም ማየት ወይም መንካት የማንችለውን በእርግጠኝነት ማመን፣ መጠበቅ እና በፍቅር ስለፈለገን እና ደስተኛ እንድንሆን ስለሚፈልግ ለፈጠረን አባት ፍቅር ራሳችንን አደራ መስጠት ማለት ነው።

ውድ ጓደኞቼ፣ በዓለም ላይ ሰፊ የሆነ በሽታ አለ፡ በህይወት ላይ መተማመን ማጣት። ለአሉታዊ ገዳይነት፣ ለመካድ እራሳችንን እንደሰጠን ነው። ሕይወት ከአሁን በኋላ ስጦታን መወከል ሳይሆን፣ ተስፋ እንዳንቆርጥ ራሳችንን ለመጠበቅ የሚያስችል የማይታወቅ፣ ከሞላ ጎደል ስጋት ነው። በዚህ ምክንያት፣ ለመኖር እና ሕይወትን ለማፍራት፣ እግዚአብሔር እጅግ አስፈላጊው “የሕይወት አፍቃሪ” መሆኑን ለመመስከር ድፍረት፣ የጥበብ መጽሐፍ (11፡26) እንደሚያረጋግጠው፣ ዛሬ ከመቼውም ጊዜ በበለጠ አጣዳፊ ጥሪ ነው።

በወንጌል ውስጥ፣ ኢየሱስ የታመሙትን ለመፈወስ፣ የቆሰሉ አካላትን ለመፈወስ እና መናፍስትን ለማስወጣት እና ለሙታን ሕይወት ለመስጠት ያለውን አሳቢነት ዘወትር ያረጋግጣል። ይህን በማድረግ፣ ሥጋ የለበሰው ልጅ አብን ይገልጣል፡ ለኃጢአተኞች ክብርን ይመልሳል፣ የኃጢአትን ይቅርታ ይሰጣል፣ እና በተለይም ተስፋ የቆረጡትን፣ የተገለሉትን፣ ከመዳን ተስፋው የራቁትን ሁሉ ያካትታል።

በአብ የተወለደ ክርስቶስ ሕይወት ነው፣ እናም ሕይወትን ያለ ገደብ ፈጥሯል፣ የራሱንም እስከ መስጠት ድረስ፣ እናም ሕይወታችንን እንድንሰጥ ይጋብዘናል። ሌላ ሰውን ወደ ሕይወት ለማምጣት መንገድ መፍጠር። የሕያዋን አጽናፈ ዓለም በዚህ ሕግ አማካኝነት ተስፋፍቷል፣ ይህም በፍጥረታት ሲምፎኒ (የሙዚቃ ስልተ ምት) ውስጥ በወንድና በሴት መካከል በሚደረገው (በሁለት ሰዎች በመዋሐድ የሚዘፍኑት ወይም የሚጫወቱት ሙዚቃ) የሚያበቃ አስደናቂ “ግርግር” ያጋጥመዋል፡ እግዚአብሔር በራሱ አምሳል ፈጥሯቸዋል፣ እናም በአምሳሉ የመፍጠር ተልእኮ አደራ ሰጥቷቸዋል፣ ማለትም ለፍቅር እና በፍቅር።

ከመጀመሪያው ጀምሮ፣ ቅዱስ መጽሐፍ ሕይወት፣ በትክክል በከፍተኛ መልኩ፣ የሰው መልክ፣ የነፃነት ስጦታን እንደሚቀበል እና አሳዛኝ እንደሚሆን ይገልጽልናል። በዚህ መንገድ፣ የሰው ልጆች ግንኙነቶችም እርስ በርስ እስከ ወንድማማችነት ገመና ድረስ እንኳን በተቃራኒነት ይታወቃሉ። ቃየን ወንድሙን አቤልን እንደ ተቀናቃኝ፣ እንደ ሥጋት አድርጎ ይመለከተዋል፣ እናም በብስጭቱ፣ እሱን መውደድ እና ማክበር እንደማይችል ይሰማዋል። እዚህ ላይ ቅናት፣ ምቀኝነት እና ደም መፋሰስ እናያለን (ዘፍ 4:1-16)። የእግዚአብሔር አመክንዮ ግን ፈጽሞ የተለየ ነው። እግዚአብሔር ሁልጊዜ ለፍቅሩ እና ለሕይወት እቅዱ ታማኝ ሆኖ ይቆያል፤ የቃየንን ፈለግ በመከተል፣ በጦርነት፣ በአድልዎ፣ በዘረኝነት እና በብዙ የባርነት ዓይነቶች ውስጥ ያለውን ለዓመፅ ዓይነ ስውር ስሜት ሲታዘዝ እንኳን የሰው ልጅን መደገፍ አይያክትም።

እንግዲያውስ ማመን ማለት በህይወት አምላክ ማመን እና ሰብአዊነትን በሁሉም አገላለጾቹ ማስተዋወቅ ማለት ነው፡ በመጀመሪያ ደረጃ፣ በእናትነት እና በአባትነት አስደናቂ ጀብዱ ውስጥ፣ ቤተሰቦች የዕለት ተዕለት ኑሮን ሸክም ለመሸከም በሚታገሉበት እና ብዙውን ጊዜ በእቅዳቸው እና በሕልሞቻቸው ውስጥ በተዘጉበት ማህበራዊ ሁኔታዎች ውስጥ እንኳን ይህንን መከወን ይኖርብናል። በዚህ ተመሳሳይ አመክንዮ መሰረት፣ ማመንጨት ማለት በአንድነት ላይ ለተመሠረተ ኢኮኖሚ ቁርጠኝነት ማድረግ፣ ሁሉም በእኩል የሚደሰትበት የጋራ ጥቅም ለማግኘት መጣር፣ ፍጥረትን ማክበር እና መንከባከብ፣ በማዳመጥ፣ በመገኘት እና በተጨባጭ እና በራስ ወዳድነት እርዳታ ማፅናኛ መስጠት ነው።

ወንድሞችና እህቶች፣ የኢየሱስ ክርስቶስ ትንሣኤ በዚህ ፈተና ውስጥ የሚደግፈን ኃይል ነው፣ የክፋት ጨለማ ልብንና አእምሮን ቢሸፍንም። ሕይወት የጠፋች፣ የተዘጋች ስትመስል፣ የተነሣው ጌታ እስከ ዘመኑ ፍጻሜ ድረስ ያልፋል፣ ከእኛም ጋርም ለእኛም ይጓዛል። እርሱ ተስፋችን ነው።