ር.ሊ.ጳ ሊዮ ስለሞት አስቡበት፣ በምድር ላይ ያለን ጊዜ ለዘላለማዊ ሕይወት ያዘጋጀናል ማለታቸው ተገለጸ!

የዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ-ቫቲካን

በዕለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል

እነሆም፥ በጎና ጻድቅ እንዲሁም የሸንጎ አማካሪ የሆነ ዮሴፍ የሚባል ሰው ነበረ፤ ይኽም ሰው ወደ ጲላጦስ ቀርቦ የኢየሱስን አስከሬን ለመነው፤ አውርዶም በቀጭን ሐር ልብስ ከፈነው፤ ማንም ገና ባልተቀበረበት ከዓለትም በተወቀረ መቃብር አኖረው። የመዘጋጀት ቀንም ነበረ፤ ሰንበትም እየጀመረ ነበረ (ሉቃስ 23፡52-54)።

ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ቅዱስነታቸው በወቅቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

የሞት ምስጢር በሰዎች መካከል ጥልቅ ጥያቄዎችን አስነስቷል። በእርግጥም፣ እጅግ ተፈጥሯዊ እና በተመሳሳይ ጊዜ እጅግ ተፈጥሯዊ ያልሆነ ክስተት ይመስላል። ተፍጥሮአዊ ክስተት ነው፣ ምክንያቱም በምድር ላይ ያለ እያንዳንዱ ሕያው ፍጡር ይሞታል። ሁላችንም ለራሳችን እና ለምናፈቅራቸው ሰዎች የምንሰማው የሕይወት እና የዘላለም ሕይወት ፍላጎት ሞትን እንደ ዓረፍተ ነገር፣ እንደ “ተቃራኒ” እንድናየው ስለሚያደርገን ከተፈጥሮ ውጪ ነው።

ብዙ የጥንት ሕዝቦች ከሙታን አምልኮ ጋር የተያያዙ ሥርዓቶችን እና ልማዶችን አዳብረዋል፣ ወደ ከፍተኛው ምስጢር የተጓዙትን ለማጀብ እና ለማስታወስ። ዛሬ ግን፣ የተለየ አዝማሚያ እናያለን። ሞት እንደ ክልክል፣ በሩቅ መቀመጥ ያለበት ክስተት ይመስላል፤ ስሜታችንን እና ጸጥታችንን ላለማስጨነቅ በዝምታ ድምፃችን የሚነገር ነገር። ለዚህ ነው ብዙውን ጊዜ ከእኛ በፊት የሄዱት ትንሣኤን ሲጠባበቁ የሚያርፉባቸውን የመቃብር ስፍራዎች ከመጎብኘት የምንቆጠበው።

ስለዚህ ሞት ምንድን ነው? በሕይወታችን ላይ የመጨረሻው ቃል ነውን? ሰዎች ብቻ ይህንን ጥያቄ ራሳቸውን ይጠይቃሉ፣ ምክንያቱም እነሱ ብቻ መሞት እንዳለባቸው ያውቃሉ። ነገር ግን ይህንን ማወቅ ከሞት አያድናቸውም፤ በተቃራኒው፣ በተወሰነ መልኩ ከሌሎች ሕያዋን ፍጥረታት ጋር ሲነጻጸር “ይከብዳቸዋል።” እንስሳት በእርግጥ ይሰቃያሉ፣ እናም ሞት ቅርብ መሆኑን ይገነዘባሉ፣ ነገር ግን ሞት የእጣ ፈንታቸው አካል መሆኑን አያውቁም። የሕይወትን ትርጉም፣ ዓላማ እና ውጤት አይጠራጠሩም።

ይህንን ገጽታ ስንመለከት፣ አንድ ሰው ስለምንሞት ብቻ ሳይሆን ይህ ክስተት እንዴት ወይም መቼ እንደሚከሰት ባናውቅም እንኳ ተጻራሪ አስተሳሰብ ያለን ፍጥረታት እንደሆንን ሊያስብ ይችላል። እራሳችንን አውቀናል እና በተመሳሳይ ጊዜ አቅመ ቢስ ሆኖ እናገኘዋለን። ምናልባት ከሞት ጥያቄ የሚነሱ ተደጋጋሚ ጭቆናዎች እና የህልውና በረራዎች የሚመጡት እዚህ ላይ ሊሆን ይችላል።

ቅዱስ አልፎንሰስ ማሪያ ዘ ሊጉሪ፣ በታዋቂው ስራው በጣሊያነኛ ቋንቋ "አፓሬቺዮ አላ ሞርቴ" (ለሞት መዘጋጀት)፣ የሞትን የትምህርት ዋጋ ያንፀባርቃል፣ የህይወት ታላቅ አስተማሪ ሊሆን እንደሚችል አፅንዖት ይሰጣል። መኖሩን ማወቅ እና ከሁሉም በላይ ማሰላሰል፣ ከህልውናችን ምን ማድረግ እንደምንፈልግ እንድንመርጥ ያስተምረናል። መጸለይ፣ የመንግሥተ ሰማያትን መንግሥት በመመልከት ምን ጥቅም እንዳለው ለመረዳት እና በምትኩ ጊዜያዊ ነገሮችን የሚያስረንን አላስፈላጊ ነገሮችን መተው፣ በምድር ላይ የምንመላለስበት መንገድ ለዘላለማዊነት እንደሚያዘጋጀን በመገንዘብ፣ በእውነተኛነት የመኖር ምስጢር ነው።

ነገር ግን ብዙ የአሁኑ ዘመን የሰው ልጅ አመለካከቶች ዘላለማዊ አለመሆናችንን ቃል ገብተዋል፣ በቴክኖሎጂ አማካኝነት የምድርን ሕይወት ማራዘምን ይገልጻሉ። ይህ የሰው ልጅ ትራንስፎርሜሽን ሁኔታ ነው፣ ​​ይህም ወደ ዘመናችን ፈተናዎች አድማስ እየገባ ነው። ሞት በእርግጥ በሳይንስ ሊሸነፍ ይችላል? ግን ሳይንስ ራሱ ያለ ሞት ሕይወትም ደስተኛ ሕይወት መሆኑን ሊያረጋግጥልን ይችላል?

የክርስቶስ ትንሣኤ ክስተት ሞት ከሕይወት ጋር የሚቃረን ሳይሆን፣ ወደ ዘላለማዊ ሕይወት የሚያመራው ዋና አካል መሆኑን ይነግረናል። የኢየሱስ ፋሲካ፣ በዚህ ጊዜ አሁንም በመከራ እና በፈተናዎች የተሞላ፣ ከሞት በኋላ ስለሚሆነው ነገር ሙላት ቅድመ-ቅምሻ ይሰጠናል።

ወንጌላዊው ሉቃስ በጨለማ ውስጥ ያለውን የብርሃን አመልካች የተረዳው ጨለማው በቀራንዮ ከሰዓት በኋላ ሲዘጋ፣ “የዝግጅት ቀን ነበር፣ ሰንበትም ሊጀምር ነበር” ሲል ጽፏል (ሉቃስ 23:54)። ይህ ብርሃን፣ የፋሲካን ጠዋት የሚጠብቀው፣ አሁንም ደመናማ እና ጸጥ ያለ የሚመስል በሰማይ ጨለማ ውስጥ ያበራል። የሰንበት መብራቶች፣ ለመጀመሪያ ጊዜ እና ብቸኛ ጊዜ፣ ከሰንበት በኋላ ያለውን ቀን ንጋት ያበራሉ፡ የትንሳኤውን አዲስ ብርሃን። ይህ ክስተት ብቻ የሞትን ምስጢር ሙሉ በሙሉ ሊያበራ ይችላል። በዚህ ብርሃን፣ እና በዚህ ውስጥ ብቻ፣ ልባችን የሚፈልገው እና ​​ተስፋችን እውነት ይሆናል፡ ሞት መጨረሻው ሳይሆን ወደ ሙሉ ብርሃን የሚወስደው መንገድ፣ ወደ ደስተኛ ዘላለማዊነት ይመራናል።

ትንሣኤው በታላቁ የሞት ፈተና ውስጥ ከፊታችን ይሄዳል፣ በመለኮታዊ ፍቅር ኃይል ድል አድራጊ ሆኖ ብቅ ብሏል። ስለዚህ፣ የዘላለም እረፍት ቦታን፣ የምንጠባበቅበትን ቤት አዘጋጅቶልናል፤ ከእንግዲህ ጥላ እና ተቃርኖ የሌለበትን የሕይወት ሙላት ሰጥቶናል።

ለፍቅር ሲል ለሞተውና ከሙታን ለተነሣው ለእርሱ ምስጋና ይገባውና፣ ቅዱስ ፍራንችስኮስ ሞትን “እህታችን” ብለን ልንጠራው እንችላለን ሲል ተናግሮ ነበር። በትንሣኤው እርግጠኛ ተስፋ መጠበቅ ለዘላለም ከመጥፋት ፍርሃት ይጠብቀናል እንዲሁም ማለቂያ ለሌለው የሕይወት ደስታ ያዘጋጀናል።